Bekko
De Bekko is eigenlijk een verzamelnaam voor drie variëteiten die onder de showklasse “Bekko” vallen. Een bekko kenmerkt zich door een basiskleur (wit, rood of geel), met daarop (kleine) sumispots, zoals je die ook bij een Sanke ziet. De sumispots kunnen we scharen onder het begrip “vlekpatroon”. De drie variëteiten van Bekko die we onderscheiden zijn:
- Shiro Bekko: Een niet metallic wagoi met een witte basiskleur (shiroji) en een zwart (sumi) vlekpatroon
- Aka Bekko: Een niet metallic wagoi met een rode basiskleur (aka) en een zwart (sumi) vlekpatroon
- Ki Bekko: Een niet metallic wagoi met een gele basiskleur (ki) en een zwart (sumi) vlekpatroon
Verder zijn er geen subvariëteiten in de Bekko klasse. Samen strijden uitsluitend deze drie variëteiten tegen elkaar in de showklasse Bekko, één van de 17 showklassen waaronder koi op koishows worden gejureerd. De Bekko is echter met de komst van Utsuri, die in hetzelfde kleurenpallet voorkomt maar waarbij het sumi veel dominanter aanwezig is, in onmin geraakt. Door vrijwel elke liefhebber wordt Utsuri hoger gewaardeerd dan Bekko. Er zijn dan ook niet veel kwekers meer die bewust Bekko kweken, hoewel een goede Bekko een lust voor het oog kan zijn. Er zijn zelfs zo weinig Bekko in omloop, dat als je er één meeneemt naar een show je vrijwel gegarandeerd een prijs pakt.
Ontstaan
Al vrij vroeg in de bestaansgeschiedenis van Nishikigoi zag Bekko het levenslicht. De eerste variëteit was een Ki Bekko, die voorkwam uit de kruising tussen een Magoi (oerkarper) en een Higoi (een volledig rode koi). Dit was ergens halverwege de 19e eeuw. De meest populaire variëteit onder Bekko is de Shiro Bekko, welke na kruisingen met Kohaku aan de basis stond van de razendpopulaire Sanke. Tegenwoordig zijn Bekko vooral het bijproduct van andere kweken. De Shiro Bekko komt vaak voort uit de Sanke kweek waartussen soms exemplaren zitten zonder rood. Hetzelfde geld voor de Aka Bekko dat meestal Sanke zonder wit betreffen. Vooral bulkkwekers, die het niet zo nauw nemen met het selecteren van koi, produceren nog wel eens wat Bekko. Dit neemt echter niet weg dat er best mooie exemplaren bestaan. Niet veel, maar toch.
10.000 jaar geluk
Bekko betekent letterlijk schildpad. Het sumi patroon lijkt met wat fantasie op de vlakken van het schild op een schildpad. Schildpadden representeren in Japan geluk. Dit maakte de Bekko in zijn begintijd tot een populaire variëteit. De vis bracht geluk en dat sloeg aan in het historische bijgelovige Japan.
Tot slot
Persoonlijk lijkt het me niet de bedoeling dat kwalitatief laag gewaardeerde vissen wegens gebrek aan concurrentie toch een prijs kunnen winnen op een koishow. Om die reden zou ik willen pleiten om de showklasse Bekko op te heffen en de onderliggende variëteiten onder te brengen in de showklasse Kawari Muji Mono (een restgroep voor niet metallic wagoi). Echt goede exemplaren kunnen dan in die showklasse alsnog een prijs winnen.
Joop van Tol
